sábado, 2 de mayo de 2009

¿Travesty? ¿a mí? Sin ser nada de eso yo

Estando sentada tomando una copa y fumando un cigarro tranquilamiente mientras veía un espectaculo de Travestis oí, "un gran aplauso para Davinia" mi mente todavía lúcida que iba a cien por hora me decía "tú?, Davinia tú?" cuando apareció un travesti con los tacones más altos, con la peluca más rosa, con el vestido más corto, con el vestido más roto y con el ciego más grande... Y de repente sus preciosísimos tacones decidieron venirse abajo dejando a Davinia en evidencia, y haciendo que comiera un poquito de suelo... Es decir, Davinia se víno a pique. Y ahí estaba yo, viendo el historial de mi nombre manchado por una travestida sin equilibrio... Después me calló bien, decidí que hay que tener valor para esto y visto lo mucho que me fascina bailar para olvidar pensé que de haber nacido varón yo probablemente tambieén sería travesti, entonces "un amigo" me dijo "uy! Davinia, si tu ya pareces una travesti" ¿ Travesti ? ¿ a mí? Sin ser nada de eso yo. Lógicamente dejé de hablar a ese individuo, pero ¿realmente es lo que parece o parece lo que es?


Lo he decidido y despues de estar casi un mes sin escribir os prometo un texto a la semana, cómo mínimo.


Quiero agradecer a esa gente que lee mi blog cuando escribo y que me comentan y me piden que siga escribiendo cuando paso por la esquina de mi antiguo colegio, GRACIAS! Sin vosotros este blog no sería nada.





1 comentario:

Jordi dijo...

M'encisa llegir-te!

M'alegre molt que ho reprengues, perquè això vol dir que ja no estàs (tan) castigada...

Ens veiem prompte!

T'ESTIME